عزم و جزم..

گاهی فکر می کنم دیگر بس است..

باید بلند شوم و کار کنم.

مانند خیلی ها که زندگی می کنند و خود را به دل مشغولی های دنیا سرگرم می کنند و خدا را فراموش می کنند.

اما بینیمه ورور

رها کنم این دل مشغولی را...

از برایم بس است دیگر.. باید مشغول کار از برای او شوم...

اما کدام یک اولویت دارد؟؟؟

رفتن سراغ شغل؟؟

نشستن از برای تحصیل و کار تحقیقاتی؟؟

یا کار فرهنگی؟؟

که هر سه را توان دارم..هر سه را آقا تاکید کرده  و هرسه برای خداست..

خدایا می شود ملاکی را پیش رویم گذاری؟؟